UFC 123: Rampage vs Machida

Φοβερή η κάρτα του UFC 123 με τους Rampage Jackson και Lyoto Machida στο main event.

Ο Jackson στο τέλος του αγώνα μπερδεμένος απο την βροχή μπουκέτα που έφαγε και το τελευταίο takedown που σκόραρε ο Machida, σήκωσε το χέρι του αντιπάλου του παραδεχόμενος την ήττα του. Αναμφισβήτητα, έχασε τον 3ο γύρο, όπου ο Βραζιλιάνος πίεσε ασφυκτικά. Ξέχασε όμως οτι για δύο γύρους αυτός κυνηγούσε τον Machida δεξιά και αριστερα και αυτός πέτυχε τις πιο αποτελεσματικές γροθιές (θυμάμαι 2 συνδιασμούς hook-uppercut). Σίγουρα οι 2 πρώτοι γύροι ήταν σχετικά ίσοι σε όλα τα επίπεδα, πλήν όμως του Octagon Control. Σε αυτό το τομέα (που κάνει τη μεγάλη διαφορά όταν υπάρχει έλλειψη δράσης) ο Rampage κυριάρχησε, πιάνοντας τον βηματισμό του Machida όπως μόνο ο Shogun είχε καταφέρει ώς τώρα. Κατα τη γνώμη μου ήταν μία δίκαιη νίκη για τον Αμερικανό βετεράνο της Pride FC. Ανατριχιαστικό στιγμιότυπο όταν ο Jackson προσπαθώντας να ξεφύγει απο armbar του Βραζιλιάνου, τον σήκωσε στον αέρα, θυμίζοντας κάτι απο το powerslam στο Jackson-Arona (Pride). Τα πράγματα ζορίζουν τώρα για τον Lyoto Machida ο οποίος έχει 2 απανωτές ήττες. Ο Dana White πάντως καθησύχασε το κόσμο στο press οτι παραμένει ένας απο τους κορυφαίους.

Για το νοκ αουτ της βραδιάς δε υπάρχουν και πολλά να πούμε. Ο BJ Penn έχει χαρακτηριστεί απο μεγαλους προπονητές πυγμαχίας, ώς ένας απο τους κορυφαίους πυγμάχους στο ΜΜΑ. Έχει αψογο footwork, πολύ γρήγορα χέρια και ξέρει να παίζει με τις αποστάσεις μπαίνοντας και βγαίνοντας εκτός πεδίου με χαρακτηριστική ευκολία. Σε λίγα δευτερόλεπτα, εκμεταλευόμενος ένα άνοιγμα που άφησε ο Matt Hughes, έδωσε αριστερό hook, και αφθονο ground and pound. Μετά το knock out ο Hughes φάνηκε να ρωτάει την ομάδα του "What happenned?". Άσχημα για αυτόν.

Στην υπόλοιπη κάρτα o Davis κέρδισε με χαρακτηριτική ευκολία τον Tim Boetch, κάνοντας μία δικιά του λαβή η οποία δεν έχει όνομα. Το αστέρι του NCAA, έδειξε αρκετά βελτιωμένο stand-up παιχνίδι πέραν του έμφυτα καλού wrestling του. Σίγουρα, ένα απο τα πολύ δυνατά ανερχόμενα παιδιά του αθλήματος, ίσως ενα δύο βήματα πίσω απο τον Jon Jones.

Στα ελαφρά βάρη ο δικός μας George Sotiropoulos έδειξε οτι πλέον έχει τη ψυχολογία του νικητή. Ο Joe Lauzon, ο οποίος έδειξε απροσδόκητα καλό stand up παιχνίδι, ειδικά στο 1ο γύρο, φάνηκε να κουράζεται ξαφνικά. Ο Ελληνοαυστραλός με την εκνευριστική προφορά τα έβγαλε πέρα με ένα άψογο kimura και μας έκανε πάλι περήφανους. Επόμενος σταθμός Αυστραλία εναντίον του Γερμανού Dennis Siver. Το μόνο που με προβληματίζει με αυτη την επιλογή αντιπάλου είναι το εξής. Υποτίθεται οτι όταν φτιάξεις ένα καλό σερί απο νίκες με μέτριους αντιπάλους μετά σου δίνουν 1-2 top-ten παίκτες και πλέον διεκδικείς τίτλο. O White έβαλε τον Sotiropoulo εναντίον του Joe Stevenson και Kurt Pelegrino, και οι δύο τους πολύ σεβαστοί αντίπαλοι. Αρα λογικό επόμενο βήμα θα ήταν ένας Kenny Florian ή ένας BJ Penn, για να φτιάξεις το προφίλ του Νο 1 διεκδικητή τίτλου. Απο το πουθενά λοιπόν του δίνει έναν αγώνα ψιλοσάπιο ενάντια σε έναν αντίπαλο που δε λέει πολλά. Είδωμεν...

Για τον τελευταίο αγώνα δεν έχω τίποτα να γράψω. Falcao εναντίον Harris. O Falcao είχε το πάνω χέρι με διάφορα submission attempts στους 2 πρώτους γύρους. Στο τέλος κέρδισε με decision μετά από έναν 3ο γύρο όπου τίποτα δε συνέβει. Το κοινό διαμαρτύρήθηκε για την έλλειψη θεάματος.