UFC 125: Resolution

Το 2011 ξεκίνησε με το UFC 125, όπου ο Frankie Edgar υπερασπίστηκε τον τίτλο ελαφρών βαρών απέναντι στον αήττητο Gray Maynard.


H PPV κάρτα άνοιξε με τον Clay Guida εναντίον του τελευταίου πρωταθλητή ελαφρών βαρών της Pride FC, Takanori Gomi. Για τον πρώτο ενάμιση γύρο ο Guida έδειξε γεμάτος ενέργεια χρησιμοποιώντας το πιο εκνευριστικό footwork και head movement που έχουμε δεί ποτέ στο κλουβί. Αποφεύγοντας να πλησιάσει τον Gomi, ο οποίος φημίζεται για το βομβιστικό του δεξί, με το οποίο πρόσφατα έβγαλε knock out τον Tyson Griffin, χρησιμοποιούσε την δικιά του τακτική του “κινούμαι ασταμάτητα – ρίχνω high kick ή δυνατό overhand δεξί κροσέ”. Το πλάνο του πάντως απέδωσε. Ο Gomi κουράστηκε να τον ακολουθεί και οι δύο τους κατέληξαν στο έδαφος όπου ο Guida νίκησε με guillotine choke.

Στο δεύτερο αγώνα της βραδιάς ο Κορεάτης Don Hyun Kim κατάφερε να ελέγξει τον Nate Diaz κρατώντας τον για πολύ ώρα στο έδαφος και ίσως νικώντας και την stand up μαχη για τους δύο πρώτους γύρους. Στο τρίτο γύρο ο Nate Diaz πήρε μπρός και κατάφερε καίρια χτυπήματα χρησιμοποιώντας πολύ καλό striking, προτού ο Κορεάτης ξαναπάει τη μάχη στο έδαφος και πάρει τη νίκη μέσω ομόφωνης απόφασης των κριτών. Αξιοσημείωτο το πώς αμύνθηκε απέναντι στο κορυφαίο jiujitsu του Diaz. Ο κόσμος γιούχαρε την απόφαση κραυγαλέα πάντως.

Ο αγώνας που περίμενα πώς και πώς ήταν αυτός μεταξύ των δύο άσσων του Muai Thai. Στον αγώνα μεταξύ του Βραζιλιάνου Thiago Silva και του Φιλλιπινοαμερικανού Brandon Vera είδαμε ένα από τα χειρότερα σπασίματα μυτης ever. Από την αρχή του αγώνα ο Thiago Silva έμοιαζε με pitbull που έχει μείνει ατάιστο εδώ και τρεις μέρες. Στο τέλος του πρώτου γύρου έγινε ιδιαίτερα εριστικός φωνάζοντας στον Vera να σηκωθεί αφού τον είχε κρατήσει κάτω για μισό γύρο. Η ατμόσφαιρα μύρισε μπαρούτι. Οι μόνες στιγμές που ο Vera έδειξε να έχει ελπίδες ήταν στο stand up και ειδικά όταν έριχνε χαμηλές κλωτσιές. Λογικό δεδομένης της σωματοδομής του. Γενικά ο Silva έδειξε πολύ πιο δυνατός. Στο τέλος του τρίτου γύρου ο Vera ήταν πλέον αβοήθητος. Έτρωγε τα χαστούκια βροχή και έσπασε τη μύτη του άσχημα. Ένα ιδιαίτερα αστείο στιγμιότυπο ήταν το σόλο τουμπερλέκι του Βραζιλιάνου στη πλάτη του αντιπάλου του. Σίγουρα δεν ήταν αυτό όμως που του εξασφάλισε τη δίκαιη νίκη.

Στον 4ο αγώνα δεν ήμουν σίγουρος τι να περιμένω. Ο Chris Leben είχε δείξει τεράστια βελτίωση σε όλους τους τομείς στους τελευταίους του αγώνες και σίγουρα είχε ένα βαγόνι περισσότερη εμπειρία από τον αντίπαλό του, Brian Stann. Τελικά, ο παρασημοφορεμένος βετεράνος του Αμερικανικού στρατού επικράτησε σε μία βροχή από μπουνιές, κατά την οποία και οι δύο έριχναν κατά ριπάς. Ένα δεξί hook και ένα ανελέητο ground and pound εξασφάλισαν τη νίκη στον Stann.

Στο main event είχαμε τον πρωταθλητή Frankie Edgar εναντίον του αήττητου Gray Maynard. Ο διεκδικητής είχε ήδη μία νίκη επί του πρωταθλητή και αυτό του έδινε ένα μεγάλο πλεονέκτημα πλέον της σωματικής υπεροχής.

Ο πρώτος γύρος είναι ένα θαύμα. Ο Gray Maynard τσάκωσε με ένα αριστερό hook τον Edgar και τον έριξε knock down. Στη συνέχεια όρμησε και αφού αυτός σηκώθηκε τον ξαναέριξε με ένα δυνατό uppercut. Μέχρι το τέλος του γύρου ο Maynard είχε ρίξει 97 γροθιές, και ο Edgar ήταν ακόμα όρθιος, αν και εμφανώς ζαλισμένος και ματωμένος.

Στο 2ο γύρο το σκηνικό ήταν πολύ διαφορετικό. Ο Edgar μπήκε πολύ πιο φρέσκος και σκόραρε 3 δυνατά δεξιά κροσέ ματώνοντας το δεξί μάτι του Maynard και ένα πολύ δυνατό takedown/slam.

Eνώ πολλοί δεν περίμεναν να δουν φοβερό θέαμα από αυτούς τους δύο ιδιαίτερα τεχνικούς παλαιστές/πυγμάχους, τα γεγονότα τους διέψευσαν.

Ο 3ος γύρος ήταν σχετικά ίσος ενώ στον 4ο είδαμε πολύ δυνατό takedown και standing guillotine choke από τον πρωταθλητή Edgar. O 5ος γύρος μου φάνηκε σχετικά ίσος.

Η τελική απόφαση των κριτών ήταν ισοπαλία με αποτέλεσμα ο Edgar να κρατήσει τη ζώνη του. Και οι δύο φάνηκαν απογοητευμένοι από την απόφαση. Κατά τη γνώμη μου ο αγώνας ήταν πράγματι ισόπαλος. Ίσως δούμε rematch μέσα στο 2011.

Πολύ καλός αγώνας. Πάντα τέτοια.